Ήρθε η στιγμή να σε μετρήσω, να σε ζυγίσω, να σε χωρίσω...

Κάποτε στην Βαβυλώνα, ο βασιλιάς εκεί θέλησε να κάνει μια γιορτή στο παλάτι. Μέσα στα οποία πρόσφερε και έδινε, ζητούσε και απαιτούσε, ήταν και τα σκεύη του Κυρίου από την Κιβωτό της Διαθήκης. Θέλησε λοιπόν να πιεί κρασί με το ποτήρι του Θεού... και το έκανε. Τότε ένα χέρι εμφανίστηκε από το πουθενά και έγραψε στον τοίχο ...



... "מנא ,מנא, תקל, ופרסין" = "MENE MENE TEKEL UPHARSIN".

Όλοι οι σύμβουλοι και οι μάντεις του βασιλείου δεν κατάφεραν να το εξηγήσουν. Κανείς δεν ήταν δυνατό να καταλάβει τι σημαίνει. Ο Δαρείος μη μπορώντας να ζει στην άγνοια, είπε "Όποιος μου το εξηγήσει θα τον κάνω 3ο βασιλιά της αυτοκρατορίας μου".

Μα κάποιος Nebuchadnezzar (Νεβουχαδνεζζάρ) ό οποίος είχε έναν νεαρό Ισραηλίτη εξόριστο στις διαταγές του, είπε στον Δαρείο πως είναι ο κατάλληλος άνθρωπος να το εξηγήσει...

... ο μικρός Ισραηλίτης, το όνομά αυτού Δανιήλ, είπε στον Δαρείο, "Βασιλιά μου θα στο εξηγήσω αλλά μη θυμώσεις, φοβούμενος για το τι θα ακούσει, αλλά και με πίστη στον Θεό".

και αφού ο Δαρείος συμφώνησε είπε τρεις λέξεις " Μέτρησε, ζύγισε, χώρισε"

Πολλοί αναρωτιέστε που κολλά όλο αυτό στην σημερινή εποχή. Για κοιτάξτε γύρω σας, δεν βλέπετε την άγνοια, τον εγωισμό και τα κακώς κείμενα του παρελθόντος;;;

Τα βλέπετε. Μας προειδοποίησαν αλλά δεν ακούσαμε. Μας μέτρησαν και μας βρήκαν λίγους, κοντούς, δεν φτάνουμε την Θεία Χάρη, ούτε καν την αγγίζουμε, όλοι κοιτάμε τον εαυτό μας, να φάμε ο ένας τον άλλον, να πατήσουμε υπό πτωμάτων για να φανούμε, όχι να επιβιώσουμε, αλλά να δειχτούμε κι όλας.

Μας ζύγισαν και μας βρήκαν λειψούς. Όσα και αν λέγαμε ότι κάναμε καλά, απλά ήταν για δείξουμε το ΕΓΩ μας, να πούμε να, ο τάδε και ο δείνα βοηθά, αχ τι καλός άνθρωπος είναι, μα ξεχάσαμε το "να μη γνωρίζει η δεξιά τι η αριστερά εποίησε" και όχι κομματικά, ... ανόητε, για τα χέρια μας μιλά!

Χώρισε... ποιους χώρισε; Το ζευγάρι χώρισε;;;, άλλωστε τα διαζύγια σαν αυτόγραφα υπογράφονται πλέον. Χώρισε και θα χωρίσει εμάς, τους κουφιοκέφαλους Έλληνες, που αναρωτιέμαι αν κανείς έχει τα προγονικά αγαθά να ορίζουν την ζωή του. Αν θυμάται κανείς την φιλοξενία και την αγάπη, την αγάπη για την οποία πέθανε ο Θεάνθρωπος!

Για πολλούς, αυτό το κείμενο είναι κάτι γραφικό, για άλλους μια αλήθεια, για μένα τον ΧΕΙΡΙΣΤΟ όλων, μια προσπάθεια να σώσω έστω κάποιον την τελευταία στιγμή και να μην έχει την τύχη μου, γιατί κι εγώ ένας από τον σωρό ήμουν και ένας που προσπαθεί να βγει είμαι.

και όπως πάντα, αυτή είναι η γνώμη μου και είμαι ο
Μ. Μπακάλης (MiC) για το KWR