Γράμμα σε ένα αγγελούδι... Το δικό μας Σέργιο

Αγαπημένε μας φίλε,

Θυμηθήκαμε πόσο πολύ σου άρεσαν τα παραμύθια κι αποφασίσαμε όλοι εμείς οι φίλοι σου να σου διηγηθούμε ένα…

Μια φορά κι έναν καιρό, σε έναν ηλιόλουστο ολάνθιστο κήπο ζούσε μια χαρούμενη παρέα λουλουδιών. Δεν ήταν όλα ίδια μεταξύ τους…άλλα ήταν ομορφότερα, άλλα ήταν πιο ευωδιαστά, άλλα πιο χρωματιστά και ζωηρά, άλλα πιο δυνατά, άλλα πιο υπομονετικά…όλα όμως ακτινοβολούσαν, γιατί περιτριγυρίζονταν από περίσσια αγάπη και φροντίδα από τους υπόλοιπους επισκέπτες του κήπου, έτσι που κανένα ποτέ δεν αισθάνθηκε παραπονεμένο και παραμελημένο. Αγαπούσε βέβαια το κάθε λουλούδι τους φίλους και τους συγγενείς του, χωρίς πάντως ποτέ να κάνει κακό το ένα στο άλλο. Ήταν τόσο δεμένα μεταξύ τους που τίποτα δεν φαινόταν ότι μπορούσε να χαλάσει αυτή την ήρεμη ζωή….Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα και τα λουλούδια ανασκουμπώθηκαν, άρχισαν τις εργασίες καλλωπισμού του κήπου τους, φόρεσαν τα γιορτινά τους και περίμεναν με ανυπομονησία και χαρά τα δώρα τους. Τα σχέδια όμως άλλαξαν αφού μια ξαφνική νεροποντή τα έκανε όλα μούσκεμα…ένα μικρό και αδύναμο λουλούδι από τον κήπο τους δεν άντεξε κι έφυγε από κοντά τους….Το χαμόγελό τους χάθηκε, τα φύλλα τους μαράζωσαν κι όλα τα σχέδια που είχαν κάνει, τους άφηναν πια ασυγκίνητους, αφού είχαν χάσει το φίλο τους.

"Τι νόημα έχει να σκαλίζουμε τον κήπο μας πια;" αναρωτήθηκε ένα λουλούδι, "Πάντα θα υπάρχει μία θέση κενή, πάντα θα περισσεύει ένα πιάτο στο μεσημεριανό μας τραπέζι και πάντα τα παιχνίδιά μας θα έχουν ανάγκη από άλλον ένα".

Οι μέρες περνούσαν και τα λουλούδια του άλλοτε ολάνθιστου κήπου ήταν σκυθρωπά και λυπημένα….μέχρι που ένα λουλούδι θαρραλέο και γενναίο αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του…Εμπρός! Σηκωθείτε, τους είπε, ο φίλος μας δεν έφυγε ποτέ, πάντα θα υπάρχει ανάμεσα μας και πάντα θα τον αγαπάμε γιατί ήταν ένας από εμάς. Αφού το καλοσκέφτηκαν και τα υπόλοιπα λουλούδια, σήκωσαν τα μανίκια τους, πήραν τα σκαλιστήρια και τα ποτιστήρια τους και στη θέση του παλιού τους φίλου φύτεψαν ένα νέο σποράκι με την ελπίδα να ξανανθίσει μια καινούργια ζωή!

……Πέρασαν σαράντα ολόκληρες μέρες χωρίς εσένα κι όμως εξακολουθείς γλυκέ μας Σέργιε να είσαι ένα από τα "λουλούδια" που ομόρφαιναν και θα ομορφαίνουν τη ζωή μας, γιατί οι στιγμές που μας χάρισες, η ανθρώπινη επαφή μας, το λαμπερό βλέμμα των ματιών σου και η καθαρότητα της παιδικής σου ψυχής θα μείνουν εδώ για να μας θυμίζουν- όσο ο χρόνος κυλά και η ζωή προχωρά- ότι σημασία δεν έχει "πώς είσαι" αλλά ότι "είσαι" , υπάρχεις…κι όσο ένας άνθρωπος υπάρχει, έχει ανάγκη από αγάπη, φροντίδα, αφοσίωση και ενδιαφέρον!

Σ΄ευχαριστούμε που μας έμαθες τι σημαίνει επιμονή, υπομονή, καρτερικότητα, αγάπη για τη ζωή, δύναμη ψυχής… Να μας προστατεύεις και να μας αγαπάς όπως κι εμείς!