To Κορακοβούνι που αργοπεθαίνει... χάνουμε συνέχεια, έως πότε!
Ξεκινήσαμε να φτιάξουμε ένα λιμάνι, να δούμε τι εστί η ανάπτυξις! Δοκιμάσαμε να πάρουμε ένα σχολείο, το σχολείο του Αγίου Ανδρεά - Πραστού και συνάμα του Κορακοβουνίου...
... αφού το δημοτικό σχολείο Κορακοβουνίου έκλεισε, το πως, το ποιοι πήραν τα παιδιά, το τι αποφάσισε η κεντρική διεύθυνση να κλείσει το Δημοτικό σχολείο Κορακοβουνίου, ενώ (υποστηρίζοντες στη Μελιγού) το κράτησαν ανοικτό καθώς και στα Δολιανά. Απορείτε πως τα χωριά ερημώνουν, πως χάνεται η νεολαία, πως ρημάζουν τα χωριά...
Κρατήσαμε ένα κτίριο, πετρόκτιστο από 1935, κοντεύει αιώνα και ένα δεύτερο που συστέγαζε ακόμα 3 τάξεις αλλά δεν άντεξε και ρήμαξε.
Μιλήσαμε για την αξία του κτιρίου και όχι για την αξία των πετρών, αλλά για τα συναισθήματα των μαθητών, αυτών που μάθαμε μια αράδα γράμματα στα ντουβάρια αυτά, όλοι αναπολούμε τις εποχές εκείνες, το άρωμα των πινάκων, των κουλουριών που τρώγαμε, του ταπεινού ψωμιού, του συνεταιρισμού που δυο από τις τελευταίες τάξεις πουλούσαμε μολύβια, μόνο και μόνο να βοηθήσουμε, χωρίς να καταλάβουμε, μα δε καταλαβαίναμε. Στην Ελλάδα έχουμε μάθει να εκτιμούμε κάτι όταν το χάσαμε.
Ψάχνουμε στα ερείπια να ξαναγεννηθούμε, προσπαθούμε να κάνουμε κάτι, μέσα από τα κοινωνικά μέσα, από το facebook, να ανοίξουμε το σχολείο μας, το ξέρουμε πως δε μπορούμε, αλλά και πως δε θα το αφήσουμε να τελειώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Παρακαλούμε να είστε ευγενικοί και να σέβεστε τους συνομιλητές σας. Αποφύγετε τις ύβρεις και τους χαρακτηρισμούς. Προστατέψτε τα προσωπικά σας δεδομένα. Αν κρίνετε ότι το περιεχόμενο της ιστοσελίδας είναι παράνομο ή προσβάλει οποιοδήποτε δικαίωμα σας, παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας (e-mail: korakovouniwr@gmail.com) . Θα απαντήσουμε στο αίτημα σας το συντομότερο δυνατόν.