Κορακοβούνι & 1821. Η βιογραφία του Γεωργίου Λεβέντη (Μέρος ΄Β)

 Σε συνέχεια των άρθρων για την προσφορά του Κορακοβουνίου στον απελευθερωτικό αγώνα της επανάστασης του 1821 για την Ελευθερία της πατρίδας μας, συνεχίζουμε με το 'Β μέρος της βιογραφίας του Γεωργίου Λεβέντη όπως την κατέγραψε η κόρη του, Χαρίκλεια, στην ελληνική εφημερίδα της Τεργέστης "Κλειώ".

(Το 'Α μέρος μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ)

Μέρος 'Β

Εν Ποσοδάνη της Μολδαυίας συνελήφθησαν άπαντα του Γαλάτη τα έγγραφα, εν οις και πολλά εις την εταιρίαν αφορώντα, και περιήλθον εις χείρας του Α. Καλλιμάχη. Μαθών τούτο ο της Ρωσσίας αντιπρόσωπος Λεβέντης έφραμε προς τον ηγεμόνα, παρέστησε τον Γαλάτην ως άνδρα φλύαρον, ματαιολόγον και ανόητον, τούτου δ’ ένεκα και εκ της Ρωσσίας αποπεμφθέντα, και μετελθών όλην την παρά τω Καλλιμάχη ηθικήν δύναμίν του διεσκέδασε τον κίνδυνον, πείσας αυτόν όπως τα μεν έγγραφα ενώπιόν του κατακαύση, αυτόν δε τον Γαλάτην αποπέμψη εκ Μολδαυίας. Ο Γαλάτης απήλθεν εις Βλαχίαν, οπόθεν λαβών αυτόν ο Πεντεδέκας μετήγαγεν εις Κωνσταντινούπολιν˙ αλλά και ενταύθα πολλάς υποψίας εμπνεύσας μήπως από της μεγάλης ασωτείας και απληστίας του προδώση την εταιρίαν, απεστάλη εις Μάνην υπό του Τσακάλωφ, δήθεν και του Δημητρακοπούλου συνοδευόμενος, εν δε τη Τροιζηνία επαύσατο του ζην.

Μυηθείς ο Γεώργιος Λεβέντης το της εταιρίας μυστήριον, επεδίωξε μετά πλείστης όσης προθυμίας και φιλοπάτριδος ενθουσιασμού την ταχείαν εκτέλεσίν του. Ο της εταιρίας σκοπός κατέστη έκτοτε το κυριωδέστατον της καρδίας του μέλημα, το κέντρον και το ορμητήριον πάσης ενεργείας του, το ακρότατον των ευγενών πόθων του και το γλυκύτατον του βίου του χρυσούν όνειρον. Άφθονον συνέρρεεν εις τας χείρας αυτού το αργύριον και το χρυσίον, όπερ αυτός πάλιν γενναίως και τιμίως εδαπάνα υπέρ της των Φιλικών εταιρίας, της ζωοποιηθείσης και πραγματιωθείσης δια της δραστηριότητος και των ανηκούστων θυσιών του Γ. Λεβέντη. Αλληλογραφίαι συνδέουσαι και ενθαρρύνουσσαι τα μέλη προς τον σκοπόν, σχέδια τολμηρότατα, προπαρασκευαί όπλων, πολεμοφοδίων και γενναίων οπλιτών, και αποστολαί των ικανωτάτων ίνα ενεργήσωσι εις διάφορα μέρη, ταύτα πάντα ηυδοκίμουν δια της δεξιότητος και της αφειδούς του ενθέρμου πατριώτου δαπάνης.

Τον καπετάν Γεωργάκην, τον ατρόμητον εκείνον και αθάνατον Ολύμπιον, κατεδίωκε τω 1817 ο της Βλαχίας ηγεμών Καρατσάς, λόγων ένεκα πολιτικών και επί τη προφάσει ότι ερραδιούργει δήθεν συνωμοσίας εναντίον αυτού. Επειδή δε ο Ολύμπιος επί του ρωσσοτουρκικού πολέμου των 1806 υπηρέτησε την Ρωσσίαν και είχεν αξιώσεις επί της προστασίας αυτής, ο ηγεμών Καρατσάς έπεισε τον πρόξενον Κυρίκον όπως συλλάβη τον Ολύμπιον και τον αποστείλη εις Ρωσσίαν ως ταραχοποιόν. Διαπορευόμενος το Ιάσιον ο Ολύμπιος ηυμοίρησε να τύχη της πολυτίμου ευνοίας και φιλίας του Λεβέντη, προς ον λίαν περιπαθώς άμα και ειλικρινώς ανεκοίνωσε τα αληθή της καταδρομής αυτού αίτια, και έλαβε παρ’ αυτού και τας καταλλήλους συμβουλάς και τα αναγκαία χρήματα. Μετ’ ου πολύ όμως, επανελθόντος εκ Βεσσαραβίας εις Ιάσιον του Ολυμπίου, απήτησεν εγγράφως ο ηγεμών Καρατσάς παρά του γενικού της Ρωσσίας προξένου ίνα μη επιτραπή τω Ολυμπίω η εις Βλαχίαν επάνοδος. Ο Ολύμπιος προσεκλήθη παραχρήμα υπό του Κ. Πίσα, όστις παρήνεσεν αυτόν να μη επιχειρήση την πορείαν ίνα μη κινδυνεύση η ζωή του˙ αλλ’ ο ατρόμητος ήρως απήντησεν ενώπιον του Λεβέντου τάδε˙ «Έχω αρκετούς εις Βλαχίαν φίλους και προ πάντων στρατιωτικούς, επομένως δεν φοβούμαι τον ηγεμόνα˙ μία χούφτα αίμα έχω και δεν εμπορεί να το πίη ο Καρατσάς. Άφετέ με να μεταβώ εκεί και θα διέλθω την Βλαχίαν σταυροειδώς, χωρίς να δυνηθή ο ηγεμών να βλάψη ουδέ μίαν της κεφαλής μου τρίχα. Επειδή όμως με διατάσσετε να μη πορευθώ εις Βλαχίαν, θέλω υπακούσει εις την διαταγήν σας˙ ευαρεστηθήτε μόνον πριν αναχωρήσετε εις Βουκουρέστιον να με συστήσετε εις την προστασίαν του ενταύθα αντιπροσώπου σας, ίνα προστατεύση με εν καιρώ ανάγκης».

Διατρίβων ο Ολύμπιος εν Ιασίω εφοίτα εις το ρωσσικόν προξενείον το διευθυνόμενον τότε παρά του Λεβέντου, όστις ανενδότως παρεκάλει αυτόν ίνα τω δηλώση το αληθές αίτιον της κατ’ αυτού οργής του ηγεμόνος Καρατσά. Ο Ολύμπιος ενδούς τελευταίον εις τας παρακλήσεις του Λεβέντου απήντησε τάδε˙ «Ο Καρατσάς δεν είχε κανέν εναντίον μου προσωπικόν μίσος˙ ως άνθρωπος ευφυής επληροφορήθη, φαίνεται, ότι εγώ μεταβαίνων συνεχώς δια της Μολδοβλαχίας εις Βεσσαραβίαν, εχρησίμευον ως ταχυδρόμος εις τινά φατρίαν σερβικήν, πολλάς έχουσαν μυστικάς σχέσεις και αλληλογραφίαν μετά των εν Ρωσσία Σέρβων και του εν Βεσσαραβία παροικούντος στρατηγού Καραγεώργου. Επειδή δε εγώ απολαμβάνω την ρωσσικήν προστασίαν, ο Καρατσάς φοβείται μη δυσαρεστήση την Ρωσσίαν εάν φανερώση το αληθές της καταδρομής μου αίτιον˙ θέλων δε πάλιν να πωλήση δούλευσιν προς την οθωμανικήν Πύλην ότι προλαμβάνη δήθεν και ματαιοί σερβικήν επανάστασιν σχεδιαζομένην και οργανιζομένην μεταξύ των εν Σερβία και εν Βεσσαραβία Σέρβων, φίλων και οπαδών του τρομερού εκείνου Καραγεώργου (προσθείς ίσως ότι τα πάντα διενεργούνται ουχί εν αγνοία της Ρωσσίας) συνέλαβε τον σκοπόν όπως παραστήση εμέ ως μηχανώμενον συνωμοσίαν κατά του προσώπου του˙ εξαπατήσας δε ή πείσας τον εν Βουκουρεστίω πρόξενον Κυρίκον, κατώρθωσεν ίνα με στείλη υπό φύλαξιν εις Βεσσαραβίαν ως ταραξίαν και ως  συνομόσαντα κατ’ αυτού. Ιδού η αλήθεια˙ ο εν Σερβία Κιάζος (πρεσβευτής) Βοΐτσας, φίλος ων του Καραγεώργη, είχε συνεχή μετά του στρατηγού τούτου αλληλογραφίαν ην εγώ διεβίβαζον από Σερβίας εις Βεσσαραβίαν και ανάπαλιν. Προέκειτο δε κυρίως περί της εις την εξουσίαν επανόδου του Καραγεώργου».

Εκ της ανωτέρω διηγήσεως του Ολυμπίου εξήγαγεν ο Λεβέντης ότι παρά τοις εν Βεσσαραβία και εν Σερβία πολυαρίθμοις του Καραγεώργου φίλοις υπήρχε καλή τις των πνευμάτων προδιάθεσις, εξ ης μεγίστην ηδύνατο να καρπωθή και η Φιλική Εταιρία ωφέλειαν, προσοικειουμένη την σερβικήν του Καραγεώργου μερίδα και προσεγγίζουσα αλλήλοις τα σερβικά και τα ελληνικά συμφέροντα άτινα σχεδόν συνεταυτίζοντο εν τω κατά της Πύλης σκοπώ της Εταιρίας. Μετά προηγουμένην λοιπόν ώριμον συνδιάσκεψιν μετέβη ο Ολύμπιος εις τας όχθας του Προύθου, ένθα συνωμίλησεν επανειλημμένως μετά του Καραγεώργου και εβεβαιώθη περί του φρονήματος και των διαθέσων αυτού. Επανελθών δε προς τον Λεβέντην, είπεν ότι ο στρατηγός Καραγεώργης άσμενος θα συνεμάχει μετά της Φιλικής Εταιρίας  και θα διεπεραιούτο μυστικώς τον Προύθον, εάν επείθοντο δια χρημάτων να κλείσωσι τον οφθαλμόν οι παρά τον ποταμόν τούτον φυλάσσοντες ρώσσοι στρατιώται˙ ώφειλεν όμως και ο της Φιλικής Εταιρίας αντιπρόσωπος να τον προστατεύση εντός της Μολδαυίας, να πορίση αυτώ πάντα τα αναγκαία προφυλακτικά μέσα μέχρι των μεθορίων της Σερβίας και να χορηγήση αυτώ πεντήκοντα τουλάχιστον χιλιάδας γροσίων όπως έχη τι να δαπανήση κατά την πρώτην εις την πατρίδα αυτού άφιξιν˙ οπόταν δε ο Λεβέντης κατορθώση να λάβη συνέντευξιν τινά μετ’ αυτού εις οιονδήποτ’ αν εγκρίνη μέρος της Μολδαυίας, τότε θα απεφασίζοντο και τα υπέρ του μεγάλου επιχειρήματος ληφθησόμενα μέτρα. Τοιαύτη προς τον Ολύμπιον επισήμως υποσχεθείσα συγκατάθεσις του Καραγεώργη υπήρξε κάλλιστος του προπαρασκευαζομένου  ελληνικού αγώνος οιωνός.

Πλήρης χαράς ο Λεβέντης επί τη καλή αρχή διενοείτο τίνι τρόπω να διενεργήση την εις Μολδαυίαν έξοδον του Καραγεώργου και την εκείθεν ασφαλήν διάβασίν του εις τον προς ον όρον˙ τη δ’ επαύριον συσκεφθείς πάλιν μετά του Ολυμπίου ωριμότερον, ωμολόγησε μετ’ αυτού ότι μεγάλως θα ενισχύετο η Εταιρία προσοικειουμένη τον τοσούτους φόβους και τοσαύτην φρίκην εις το τουρκικόν κράτος εμβαλόντα περίφημον Καραγεώργην, αφειδούσα και πόνων και χρημάτων και πάσης άλλης θυσίας. Απεφασίσθη λοιπόν ίνα λάβη παρά του Λεβέντου ο Ολύμπιος 10.000 γρ. και μετά πέντε ή εξ πιστών οπαδών μεταβή  εις τας όχθας του Προύθου όπως δεκάση τους οροφύλακας και διευκολύνη την εις Μολδαυίαν μετάβασιν του Καραγεώργη. Ούτος δε έμελλε να έλθη εν καιρώ νυκτός εις το παράν την πόλιν του Ιασίου κείμενον και εις την οικογένειαν του Υψηλάντου ανήκον αγροκήπιον μετά μεγάλης προσοχής και προφυλάξεως ίνα μη λάβωσι υποψίαν τινά αι εγχώριαι αρχαί.

Μεταβάντος αισίως του στρατηγού Καραγεώργου εις το του Υψηλάντου αγροκήπιον περί τον μάιον του 1817, εγένετο κατά την εσπέραν της αυτής ημέρας η ποθουμένη εκτενής συνδιάλεξις. Ενώπιον του Λεβέντου ο Ολύμπιος κατήχησε τον Καραγεώργην μετά του γραμματέως αυτού Ναούμ, και ανέδειξεν αμφοτέρους αδελφούς της εταιρίας. Ο στρατηγός ώμοσεν αιώνιον και ειλικρινή προς το ελληνικόν έθνος φιλίαν και αιώνιον μίσος κατά του κοινού εχθρού˙ παρέμεινε δε εν τω αυτώ αγροκηπίω τρία όλα νυχθήμερα, και δύο εισέτι φοράς συνωμίλησε μετά του Λεβέντου, προς τον οποίον ρητώς υπέσχετο ότι, άμα πατήσας το σερβικόν έδαφος και παραλαβών την εξουσίαν, θα έδιδε τρανοτάτας αποδείξεις της ειλικρινούς αφοσιώσεώς του προς τους χριστιανικούς της Φιλικής Εταιρίας σκοπούς προσθείς και πολλά άλλα υπέρ του ελληνισμού. Ο Λεβέντης εφρόντισεν ίνα λάβη τοιαύτα προφυλακτικά μέτρα, ώστε, καίτοι υπέρ τους εβδομήκοντα Σέρβους διατελούντας εις την στρατιωτικήν της κυβερνήσεως υπηρεσίαν, είδον τον στρατηγόν Καραγεώργην και συνωμίλησαν μετ’ αυτού, ουδέν ήττον η μολδαυική κυβέρνησις ουδέ την ελαχίστην συνησθάνθη υπόνοιαν περί του σπουδαιοτάτου και λίαν γονίμου συμβεβηκότος. Ο Καραγεώργης είχε τηλικούτον πελώριον ανάστημα, ώστε εν τη τελευταία συνεντεύξει το γόνυ αυτού, ορθού ισταμένου, έφθανε μέχρι του μετώπου του καθημένου Λεβέντου.

Ο Λεβέντης, φανερώσας τίνι τρόπω ώφειλεν ο στρατηγός να απέλθη μετά του γραμματέως του υπό πλαστά ονόματα εις της Σερβίας τα μεθόρια και τίνες έμελλον να συνοδεύσωσιν αυτόν, προσέθηκε τάδε˙ «Άμα επιστρέψαντες εις Σερβίαν θέλετε μετέλθει την μεγάλην εκεί ηθικήν δύναμίν σας και παραλάβει την εξουσίαν του τόπου. Η οθωμανική Πύλη θα ταραχθεί αναμφιβόλως επί τη εισβολή υμών˙ ετοιμαζομένη όμως ίνα σας αποκρούση, θα υποπτεύση βεβαίως ότι η έξοδός σας είναι μηχάνημα της Ρωσσίας όπως λάβη αφορμήν και κυρήξη κατ’ αυτής τον πόλεμον. Σας ειδοποιώ εν τούτοις ότι το πράγμα τούτο δεν έχεται αληθείας, διότι η Ρωσσία αγνοεί την έξοδόν σας ην διενήργησεν αισίως μόνην η Φιλική Εταιρία. Πριν κηρυχθή καθ’ ημών η Τουρκία, ενδεχόμενον να σας προτείνη ηγεμονίαν όπως αποφύγη όσα υποπτεύει μείζονα κακά˙ εν τοιαύτη περιπτώσει φρονώ ότι καλώς θα εποιείτε αποδεχόμενοι την ηγεμονίαν και λαμβάνοντες όσα μέτρα αυτή η φρόνησις υπαγορεύει. Επιτρέψατέ μοι να σας προσθέσω ότι, τούτου γενομένου, καλόν θα ήτο να πράξητε επίδειξιν αφοσιώσεως προς την Υψ. Πύλην οργανίζοντες σχολεία και τεχνουργεία˙ εν τω χρόνω δε τούτω συνεννοούμεθα μετά της Εταιρίας όπως, προετοιμασθέντων πάντων των απαιτουμένων, εκραγή συγχρόνως και διαδοθή η επανάστασις από Σερβίας και Πελοποννήσου, ώστε να παραζαλισθή ο εχθρός˙ θέλετε δε φροντίσει όπως συνεννοηθήτε μετά των γειτόνων Βουλγάρων, εξ ων πολλοί εκοινώνησαν της εταιρίας και επιδείκνυνται αξιότιμον προθυμίαν και ζήλον χριστιανικώτατον (ενταύθα ωνόμασε τινάς Βουλγάρους εν οις και τον Χατζή Μιχάλην). Εάν όμως ήθελε τολμήσει η Πύλη να σας κυρήξη τον πόλεμον, τόθε θέλομεν επισπεύσει την επανάστασιν της Ελλάδος και της Βουλγαρίας, η δε Τουρκία θέλει περιέλθει εις μεγάλην στενοχωρίαν και θέσιν δεινήν. Επειδή δε ο Γεώργιος Ολύμπιος ειπέ μοι ότι είχετε ανάγκην χρημάτων δια τα πρώτα σας έξοδα, σας έφερα επί του παρόντος 4.000 ολλ. φλ. (άτινα και ενεχειρίσθησαν αυθωρεί προς τον γραμματέα Ναούμ).

Ακολούθως ο Λεβέντης ασπασάμενος τον στρατηγόν και ευξάμενος αυτώ από θερμής και παλλούσης καρδίας καλήν επιτυχίαν, ανεχώρησε καταλιπών εν τω αγροκηπίω τον φοβερόν εκείνον και ατρόμητον Καραγεώργην, ου τινός μόνη η θέα, ως άλλου Αχιλλέως, ήρκει ίνα καταπλήξη ολόκληρον βαρβάρων πολεμίων στρατόπεδον.

(συνεχίζεται)