Όπου υπάρχει τάξ(ε)ις υπάρχει και πρόοδος. Δημοτικό Σχολείο Κορακοβουνίου (φώτο)

Αφορμή για το άρθρο που θα διαβάσετε  είναι η επίσκεψή μου στις αίθουσες στο κλειστό πλέον Δημοτικό Σχολείο Κορακοβουνίου


                   "Όπου υπάρχει τάξ(ε)ις υπάρχει και πρόοδος".

  Εδώ και λίγα χρόνια το Δημοτικό σχολείο Κορακοβουνίου παραμένει κλειστό και εγκαταλειμμένο. Ο λόγος που οδήγησαν στο να κλείσει όπως λένε αυτοί που πήραν την απόφαση είναι η έλλειψη παιδιών. Λόγος όμως που δεν είναι αληθινός. Τα παιδιά που πηγαίνουν πλέον στο δημοτικό του Αγίου Ανδρέα είναι περίπου 20 πράγμα ναι μεν λυπηρό αλλά όχι και λόγος για να κλείσει το σχολείο από την στιγμή που λειτουργούν σχολεία με 5-6 μαθητές. Και αφού πάρθηκε αυτή η απόφαση κάποιοι φρόντισαν να εγκαταλειφθεί ο προαύλιος χώρος, οι αίθουσες και το κτίριο.
  Εικόνες καταστροφής στις μπασκέτες που πριν 3 χρόνια μαζεύτηκαν κάποια λεφτά από την νεολαία του χωριού και τοποθετήθηκαν με σκοπό την ευχαρίστηση και τον αθλητισμό. Τα τζάμια σπασμένα για να δείξουν κάποια <<παιδιά>> τον ανδρισμό τους. Το πέτρινο κτίριο βαμμένο με σπρέι για να δειχθεί η οπαδικότητα κάποιων. Οι αίθουσες αποθήκες για εξυπηρέτηση κάποιων οργανισμών, φορέων και υπηρεσιών. Όλα αυτά σε συνάρτηση με τις σπασμένες πόρτες όπου πλέον κάθε ένας μπορεί να μπει και να κάνει ότι θέλει μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας, δημιουργούν μια μεγάλη θλίψη σε όλους εμάς που περάσαμε ως μαθητές από αυτό το σχολείο με τις αναμνήσεις να υπάρχουν ακόμα στο μυαλό μας και να είναι πάντα ευχάριστες.
 Ας φροντίσουν οι υπεύθυνοι από την στιγμή που το σχολείο δεν υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσει τουλάχιστον να διαμορφωθεί και να γίνει ένας ευχάριστος χώρος άθλησης πνευματικής και σωματικής.
 Ας δώσουν την τύχη του στα χέρια του πολιτιστικού συλλόγου όπου υπάρχουν, πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη, άνθρωποι που ενδιαφέρονται έχουν θέληση και μπορούν να κάνουν το σχολείο ένα χώρο δημιουργικό και να μην θυμίζει σε τίποτα την εικόνα που επικρατεί αυτή την στιγμή.

Οι φωτογραφίες δείχνου απλά ένα μικρό μέρος της καταστροφής.